Ne güzel söylemiş Atatürk. Ama bizler ne yapmışız ve ne hale gelmişiz. İşte içine düştüğümüz durum.
Ekonomik kriz derinleşti, fiyatlar patladı. Öyle olunca da iktidar her zaman olduğu gibi sorunun gerçek nedenleri ortadan kaldırmak yerine pansuman ve geçici tedbirleri yürürlüğe soktu. Hele bir de seçim sürecine girilmişken bu seçim odaklı propagandaya dönüştü.
Sebze meyvedeki fiyat artışlarını da terör saldırısı olarak sunmak hem sorunu çözmüyor hem de gerçek terör tehdidini, terörist tanımlamasını ve suçlamalarını sulandırıyor. Halkın ekonomik alandaki yönetim hatalarının yarattığı krizlere karşı tepkilerini, muhalefetin eleştiri ve protestolarını terörle özdeşleştirmek belki de en çok PKK, FETÖ gibi terör örgütlerini sevindirir.
Bugünlerin yaşanacağının, ekonominin çarklarının döndürülemeyeceğinin uyarıları uzmanların raporlarında epeydir yer alıyor.
TEMA Vakfı 25 Ekim 2018’deki açıklamasında uyarmış. TUİK verilerine dayandırdığı açıklamasında Türkiye’de tarım alanları 1992 yılında toplam 27,6 milyon hektar iken, 2017 yılında 23,4 milyon hektara gerilemiş. Bu da 25 yılda yaklaşık 4 milyon hektar yani yaklaşık Konya ili büyüklüğünde tarım arazisinin kaybedilmesi yani tarım alanlarının %15 küçülmesi anlamına geliyor. Ayrıca 1920’lerin başında arazilerimizin %56’sını oluşturan meraların oranının bugün %19’a gerilemesi demek.
Geçtiğimiz hafta içinde medyada yer alan yeni TÜİK ve SGK verilerine göre Türkiye’de çiftçi sayısı son 10 yılda yüzde 38 azalmış. Tarım alanları son 15 yılda yüzde 12, sebze bahçeleri alanı ise aynı dönemde yüzde 15 küçülmüş. Tarım sektöründe istihdam edilen kişi sayısının yüzde 33 azaldığı ortaya çıkıyor.
Bu verilerin özeti şu: Türkiye üretmiyor, çünkü tarım alanlarını kaybediyor. Aslında Türkiye toprak kaybediyor. Bu toprak kaybının savaşta kaybedilmiş topraktan, Ege’de işgal edilmiş adalardan hiç farkı yok.
Üretmeyince, toprağı kaybedince neler olabileceğini Atatürk yaklaşık 100 yıl önce söylemiş: Milletimiz çok büyük acılar, mağlubiyetler, facialar görmüştür. Bütün olanlardan sonra yine bu topraklarda bulunuyorsa bunun temel sebebi şundandır. Türk çiftçisi bir eliyle kılıcını kullanırken diğer elindeki sabanla topraktan ayrılmadı. Eğer milletimizin büyük çoğunluğu çiftçi olmasaydı, biz bugün dünya yüzünde bulunmayacaktık. Memleketimizin bir tarım memleketi olduğu ve genişliği göz önüne alınırsa, bizim başlıca kuvvet ve servet dayanağımızın toprak olduğu görünür.
Millî ekonominin temeli tarımdır diyen Atatürk devam ediyor: Dünyada zaferlerin iki aracı vardır. Biri kılıç, diğeri saban. Zaferinin aracı yalnız kılıçtan ibaret kalan bir millet, bir gün girdiği yerden kovulur, küçük düşürülür, sefil ve perişan olur. Öyle milletlerin sefaleti, perişanlığı o kadar büyük ve acı olur ki, kendi memleketinde bile mahkûm ve tutsak bir halde kalabilir. Onun için gerçek zaferler yalnız kılıçla değil, sabanla yapılandır. Milletleri vatanlarında tutmanın, millete oturmuşluk kazandırmanın yolu sabandır. Kılıç kullanan kol çok geçmeden yorulduğu halde sabanını kullanan kol zaman geçtikçe toprağın daha çok sahibi olur.
Burada kılıcın askeri, sabanın tarımı simgelediğini hatırlatalım. Peki Atatürk’ün bahsettiği diğer zaferden yani askeri alandaki gelişmeler nasıl derseniz orada da kaybedebileceğimizin emarelerini veren olumsuz gelişmeler mevcut.
Kumpaslar sürecinde ve son olarak 15 Temmuz FETÖ'cü kalkışma sonrasında Türk ordusunun sözde yeniden yapılandırılmasına girişildi. Ancak ortaya konan yeni yapılanma ordunun emir-komuta birliğini ortadan kaldırdı, subay ve komuta heyetinin aldığı darbelerle ordunun asıl gücü de darbeler aldı.
Ve şimdi de Anayasaya göre her Türkün hakkı ve ödevi olan askerlik sistemi yük(!) olmasın diye yeniden yapılandırılıyor. Eşit, adil, tek tip bir sistem olacak diye yola çıkılmıştı. Açıklanan taslak sonrasında benim görebildiğim en az 8 tip askerlik var, bedelli askerlikde kalıcı. Şu soruyu şuraya not edelim: Çoğunluğun bedelliyi seçmesi olasılığına karşı er ihtiyacını karşılama hazırlığınız nedir?
Para yeni askerlik sisteminin ana unsurlarının başında yer alıyor. Bu Türk ordusunun binlerce yıllık milli kültürüne en büyük tehdittir. Bu haliyle tarım topraklarını kaybeden Türk milleti bağrından çıkan askerini de kaybetme tehlikesiyle karşı karşıya.
Türkiye’yi yönetenler Atatürk’ün dediği gibi Türk çiftçini ve Türk askerini iyi yetiştirmeyi en hayati görev olarak görmeli ki Türkiye kaybetmesin.
