Bence Alb. Kırca için bir çözüm olmuştu. Bu eylemiyle, 30 yıllık askerlik hayatını, itilip kalkılmadan, hapishane hapishane dolaştırılmadan, savcı polis gezdirilmeden "kahramanca"
sonlandırmak istedi.

Yaşadıkları değil, yaşayacakları gözünü korkuttu.

Çünkü, uğrunda can verdiği ülkesinde kahramanlarla hainlerle aynı terazinin kefesinde tartılıyordu. Bir zamanlar "yaşa, büyüksün, yürü arkanda biz varız" diyenlerin susmuş, yerini "katil, hesap ver" diyenler doldurmuştu.

30 yıldır hiç bir şeyden korkmayan asker, milletine hesap vermekten değil "milletinin karşısına hain gibi çıkmaktan" korktu.

"Belki şimdi ölürsem, bir kahraman olarak öleceğim, ama yarın ne olacağım belli değil" diye düşündü. Ve abdestini aldı, tetiğe bastı.

Keşke yapmasaydı.

Dedikodu kazanı kaynamaya başladı. Tüm fesatlar saklandıkları yerlerden çıkarak her türlü günahın suçlusu ilan etmeye başladılar bile.

Yıllarca her gün bir hain pusuda öleceğini bekleyen ailesi yasını bile tutamadan.

Silah arkadaşları ile bir sohbette anılarını yaşayamadan, gitti.

İntihar bir çözüm olmadı bu asker için.

Otuz yıl nasıl bu ülkeyi bölmeye çalışanlara karşı savaştıysa yine savaşmalıydı.

Bu ülke için yeminine sadık kalarak hayatını, ailesini ve tüm değerleri hiçe saydığı onurlu yaşamını bir mermiyle sonlandırmamalıydı.

Şimdi bu kahramanın mezarını didikleyenler, sonuçlar çıkarmaya çalışanlar boşuna uğraşmasınlar. Bakacakları tek yer kirli zihinleri, hain yürekleri olsun. Orada, sorularının tüm cevaplarını, merak ettikleri her şeyi bulacaklardır.