Her ülkede Merkez Bankaları ile Hazine arasındaki dayanışma ilişkisi para ve maliye politikalarının kalbi gibi işlev görür. Dolayısı ile ekonomideki nakit akışını kan dolaşımı sistemi olarak düşünecek olursak, iki kurum arasındaki ilişki, kanı vücuda pompalayıp, geri toplama, basıncı denetleme gibi, ekonomiyi gerektiği kadar hızlandırma veya yavaşlatmayı açıklar.

Bir ülkede yıllık fiyat artışları çift haneli olursa, kısa vadede talebi daraltmak için başvurulan para politikası önlemlerinin başında faiz yükseltmek gelir.

Birinci dünya savaşı sonrası 1945'te başkan Truman döneminde dünyada yürürlüğe sokulan Bretton Woods anlaşması sonrası dünya dövizlerinin ABD dolarına, doların ise altın karşılığına endekslenmesi öngörülmüş ve dolayısıyla Amerikan İmparatorluğu ile sembolleşen Amerikan Yüzyılı başlamıştır.

1929-30 bunalımı bilindiği gibi dünya ekonomilerini, ikinci dünya savaşı sonrasına kadar yüksek koruma duvarları arkasına itmişti.  Savaşın bitmesinden hemen sonra, mağlup veya galip fark etmeksizin ülkeler aralarında anlaşarak dünya ticaretinin gelişmesini engelleyen kota, kısıtlama ve tarifeleri azaltmaya karar verdiklerinde, bir işbirliği iklimi yaratıldı.

Kurumsal özerklik, dışarıdan gelebilecek etki ve denetimlere karşı bir koruma kalkanı. Özellikle Merkez Bankası gibi ülke ekonomileri için çok önemli olan kurumları, siyasi otoritenin (siyasi ve ekonomik) rant heveslisi müdahalelerinden koruma amacı taşıyan bir uygulama.