13 Nisan 2011 de Doha’da, “Libya Temas Grubu” olarak toplanıp perişan bir ülkenin derdine deva olacaklarını sandığımda “Adını Libya Temas Grubu Koydular” başlıklı bir yazı yazmıştım. 

Kargaşa içinde geçen dört yıllık Trump döneminin açtığı yaraları, derinleştirdiği uçurumları, Covid 19 belasının gölgesinde kapama telaşında olan Biden yönetimi, her gün yayınlanan onlarca yürütme emriyleilk on güne özgün damgasını vurmaya başladı bile.

Çin’in“kara kuşak“ hamlesi olan “Kuşak- Yol” projesi(B&R)salgına meydan okuyarak devam ediyor.

Pehlivan tefrikasına dönen Brexit bir şekilde sonuçlandı.Bu Avrupa Birliği(AB) ile Birleşik Krallık(BK) arasındaki bağları hukuken tamamen kopardı.

Abraham Anlaşmalarının ılıman rüzgârı sonunda Katar’ın da yelkenlerini şişirmeye başlamak üzere. Aslında zaten Katar ile İsrail’in el sıkışması için çok büyük bir çaba gerekmiyordu.

Pandemi ile derinleşen ekonomik zorluklar ve bilhassa dünyanın yeniden durgunlukla el ele yürüyen bir enflasyonist döneme yeniden girme eğilimi, başta ABD olmak üzere dünyanın pek çok ülkesinde yeniden altın standardına dönülmesi konusunda bazı görüşlerin tartışılmasına yol açmaktadır.

Trump Beyaz Saray’dan istese de istemese de bir ay içinde ayrılacak. Onun ABD demokrasisine ve ABD nin dünyadaki rolüne verdiği zarar büyük. Ama arkasında bırakacağı önemli bir miras var.“Abraham Anlaşmaları”.

Mısır, Sina yarımadasından Afrika’ya uzanan bir Akdeniz, Orta Doğu ve Afrika ülkesi. İki kıta arasında yer alan bir başka stratejik köprü, bir başka uygarlık beşiği. Uzun ince Kızıl Deniz’in kıyıdaşı, orada, Suudi Arabistan, Yemen, Cibuti ve Sudan’ın, Akdeniz’de Gazze, İsrail ve Libya’nın, Akabe’de Ürdün’ün komşusu.

Biden yaklaşık bir ay içinde,Beyaz Sarayı Trump’dan devir alacak. Ama şimdiden hem dışişleri ve savunma ekibi, hem de dış politika stratejisi belli.

Türkiye’nin Afrika politikasını, daha çok Sahra Altı ülkeler ile ilişkiler açısından, Kuzey Afrika’yı ise, Orta Doğu ve Kuzey Afrika (MENA) politikası olarak değerlendirmek bazı açılardan daha isabetli olabilir.