Uzun zamandır dikkatli ve diplomatik bir şekilde dile getirilen Türkiye ve IŞİD arasındaki bağlar, artık dünya medyası tarafından, özellikle de Paris katliamının ardından şiddetle dile getirilmeye başlanmıştır. Türkiye ile IŞİD arasındaki tartışmalı olan konular: Türkiye’nin IŞİD’e silah desteği, Türkiye’nin IŞİD’e istihbarat desteği ve Türkiye’nin IŞİD’e ekonomik desteği. Türkiye’nin IŞİD’e silah ya da istihbarat desteği hala tartışıladursun, maalesef dünya medyası açısından Türkiye’nin IŞİD petrol ve/veya benzinini satın alarak IŞİD’in para kaynaklarından birisi olması netleşmiş gözüküyor. He ne kadar devlet olarak Türkiye, IŞİD’den petrol alsa da, Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olan şahısların IŞİD benzinini kaçak yollardan satın alması ve buna karşı Ankara’nın bir nevi gözünü kapatması, suçun Ankara’yı ilgilendirmeyeceği anlamına gelmemektedir.

Konuya biraz geriye dönüp bakacak olursak, The New York Times gazetesinde 13 Eylül 2014 tarihinde yayımlanan makale çok dikkat çekicidir. Makalenin yazarları Sanger ve Davis’e göre Obama yönetimi, Türkiye tarafını bir türlü IŞİD’in sattığı petrolün Türkiye’ye satılmasını engellemeye ikna edemediğini yazmıştır.[1] Üstelik NATO ülkesi olan Türkiye’nin, o sırada 49 vatandaşı da Musul konsolosluğunda tutsak durumda bulunuyordu. Bir başka önemli nokta da muhalefet partisi (CHP) Hatay milletvekili Mehmet Ali Ediboğlu’nun Türk medyasında yer alan çeşitli açıklamalarının yabancı basına yansımasıdır. Ediboğlu’na göre IŞİD bir yıl içerisinde Türkiye’ye kaçak benzin satışından 800 milyon$ gelir elde etmiştir. IŞİD, Türkiye’nin Suriye sınırındaki kentleri olan Hatay, Kilis, Şanlıurfa ve Gaziantep’te boru hatları aracılığı ile Suriye’deki rafineriden aldığı benzini Türkiye’ye satmaktadır.[2] Bir yıl önce yabancı bir gazeteci Türkiye-Suriye sınırında Türkiye tarafında giderek kaçakçılık yapan bir grup ile bizzat gerçekleştirdiği görüşmelerini yayımlamıştır. Görüştüğü bir Türk kaçakçı, küçük bir rüşvet karşılığında Jandarma görevlilerinin bu duruma göz yumduğunu söylemiştir. Giglio’nun söz konusu makalesinde benzin için kullanılan variller, boru hattı fotoğrafları ile kaçakçılığın insanlar aracılığı ile nasıl yapıldığına dair bir video görüntüsü de bulunmaktadır.[3]

CNN’de yayınlanan bir diğer röportaj ise başka bir ayrıntıyı daha gözler önüne sermiştir: IŞİD, Türkiye’ye sadece Suriye değil, Irak petrolünü ve/veya yan ürünlerini de satıyor.[4] En ciddi küçük detay ise Washington Times’da yayınlanan Daniel Pipes’ın makalesinde yer almıştır. IŞİD militanlarının Türk hastanelerinde tedavi edilmesi ve Türk askerleri tarafından eğitilmesi iddialarına yer veren Pipes, dönemin Başbakanı Erdoğan’ın da IŞİD ile çok sıkı bağları olan ve örgütü finanse eden Yasin El-Kadı ile üç kez buluştuğunu yazmıştır.[5] Suriyeli bağımsız gazeteciler tarafından Kürt bölgesini de içine alacak şekilde İngilizce yayın yapan Ara News, henüz Rusya’nın IŞİD’e karşı operasyonu başlamadan önce: “Türkiye-IŞİD İttifakı Açığa Çıktı – Turkey-ISIS Alliance Uncovered” başlığı ile bir haber yayınlamıştır. Haber sitesinin iddiasına göre; Deir ez-Zor’a Mayıs ayında Abu-Sayyaf’ı öldürmek için operasyon düzenleyen ABD güçleri, operasyon sırasında önemli gizli dosyalar ve anlaşmalar ile IŞİD ve Türkiye arasındaki bütün ticari anlaşmalar ele geçirilmiştir.[6] Chulov’un Guardian’da yayımlanan makalesine göre de Tunuslu Abu Sayyaf Türkiye ile IŞİD arasında gerçekleştirilen petrol kaçakçılığındaki kilit adamdı ve operasyonda pek çok dijital kaynak da ele geçirildi.[7]

Engdahl konuyu Türkiye açısından daha da vahim bir noktaya taşımıştır. Engdahl’e göre, Musul’un petrolünü ele geçiren IŞİD, petrolünü Tayyip Erdoğan’ın oğlu Bilal Erdoğan’ın gemileri sayesinde Beyrut ve Ceyhan limanlarından satmaktadır. Makalede ayrıca, Erdoğan’ın kızı Sümeyye Erdoğan’ın IŞİD militanlarının tedavi edildiği bir hastanenin sahibi olduğu da iddia edilmektedir.[8] Financial Times’ın da IŞİD’ın petrolünü nasıl sattığını anlattığı makaleyi yayımlaması ile artık bütün dünya IŞİD petrol ve benzininin nasıl Türkiye’ye giriş yaptığını ayrıntıları ile öğrenmiştir.[9]

Harita: Türkiye’ye IŞİD petrolünün giriş yolları

Kaynak: Financial Times, “Inside ISIS Inc.: The Journey of a Barrel of Oil”, 14 Ekim 2015, http://ig.ft.com/sites/2015/isis-oil/

Son olarak ise akademisyen David L. Phillips’in araştırma yazısının Huffington Post tarafından yayımlanması dikkat çekicidir. Artık basında yer alan iddialar akademik raporlara da girmeye başlamıştır. Phillips çalışmasında, Türkiye’nin IŞİD’e askeri teçhizat ve lojistik destek, IŞİD militanlarına eğitim ve sağlık desteği, IŞİD petrolünü alarak da finansal destek vermesinden bahsetmektedir. Makalenin sonunu ise “Bilal Erdoğan ve Türk resmi yetkililer, IŞİD savaşçıları oldukları iddia edilen kişilerle buluşuyor” cümlesi ile bitirmektedir.[10]

Türkiye ile IŞİD arasındaki petrol ticareti önce kısık sesle seslendirilmeye başlanmış ancak özellikle son bir kaç ay içerisinde adeta kabullenilmiş gözükmektedir. Rusya Devlet Başkanı Putin’in de G-20 zirvesinde, G-20 ülkeleri arasında IŞİD’e destek olan ülkeler ve IŞİD’in 4-5 km uzunluğundaki petrol tankerlerinden bahsetmesinin ardından gözler Türkiye’ye çevrilmiştir. Türkiye’nin Suriye sınırındaki kaçakçılığı yıllardır koruyamaması başka bir şey, Türk yetkililerinin ve bizzat Erdoğan ve ailesinin bu ticaret ile ilişkilendirilmesi ise başka bir şeydir. ABD ve Rus askerlerinin postallarının gezdiği Suriye ve Irak topraklarında bu bilgilerin gizli kalması mümkün değildir. Bir gün Suriye devleti normalleşirse veya yerine herhangi başka parçalanmış bir ülke gelirse dahi, insanların her zaman kendilerinden çalınan kaynakların tazminatını Türkiye’den isteme hakları bulunmaktadır. Bu durum Irak için de geçerlidir. Acaba Ankara’dakiler bu tehlikenin farkındalar mı? Dünya basının da Türkiye ve IŞİD arasındaki organik bağın kurulmaya başlanmasının ve bunların akademik çalışmalara girmeye başlaması ile de Türkiye’ye karşı açılabilecek bir uluslararası davada delil olarak kullanılabileceğinin farkındalar mı acaba? Cevap veriyorum: Sanmıyorum. Peki Türkiye’nin olası bir uluslararası davada yargılanması neticesinde bu bedeli kim ödeyecektir? Dönemin siyasetçileri mi, halk mı? Cevap veriyorum: Hepsi.