I

Terörizm kavramı üzerinde pek durulmayan ve terörle özdeş kabul edilen bir kavramdır. Terör olgusunun anlaşılmasında önemli bir kavramsal araç olan terörizm, terörün siyasi, felsefi, diplomatik ve stratejik boyutunun anlaşılmasında önemli bir işleve sahiptir. Terörizm, "Savaş ve diplomasi ile kazanılmayan sonuçları elde etmek, korkutmak ve itaat ettirmek için bir teoriye, felsefeye ve ideolojiye dayanılarak siyasi maksatlarla, iradi olarak terör ve şiddetin sistemli ve hesaplı bir şekilde kullanılmasıdır."[1] Bu anlamda terörizm, insanın yaşam hakkının gaspı başta olmak üzere maddi ve manevi zarar veren terörün meşrulaştırılmasında meşru araçları kullanır. Bu izlediği yol ile halkın tepkisini çekmemeye çalışır. PKK terör örgütü de son yıllarda ve özellikle Kürt açılımı ile yürütülen politikalara bağlı olarak meşru bir zemine çekilme süreci yaşamaktadır. Son gelişmeler ışığında terörün bu boyutunu kısaca analiz edeceğiz.

Basından edindiğimiz bilgilere göre, TÜSİAD Başkanı Diyarbakır'da düzenlenen 14. Girişim ve İş Dünyası Zirvesi'nde konuşmasının açılışını Kürtçe yaptı. "Hiçbir evladımızın dağ başında duasız, namazsız gömülmesine artık tahammülümüz yok" dedi. Ardından da "Geçen yaklaşık 30 yıl boyunca, belki de geçen 70 yıl boyunca Kürt meselesine "Kürt meselesi" dememek için büyük gayret sarf ettiklerini belirterek, "Türkiye realitesini daha iyi anlamış olarak bir an önce barış diliyle, kardeşlik anlayışıyla, ortak kader mevhumuyla hareket edip kendimize layık bir geleceği el birliğiyle kuracağımızı umuyorum" dedi. Yukarıdaki "namazsız, duasız" sözleri ile PKK teröristlerini kastettikleri aşikâr olan sayın Boyner'in bu sözlerini zihnimizin bir köşesinde tutalım. Kuzey Irak'ta Barzani'nin parti kurultayına giden AKP vekilleri de Barzani'lerin Büyük Kürdistan sözleri karşısında sessizliklerini korumuşlar ve yaptıkları konuşmalarda bu sözlere ince bir ayar verememişler veya vermemişlerdir.

Diğer yandan Bingöl'de halka seslenen nedense "sağduyulu" ve "ılımlı" olarak anılan DTK Eşbaşkanı Aysel Tuğluk, Kürtlerin kendi kendilerini yönetmek istediğini, bunun ise Kürtlerin en temel hakkı olduğunu söyledi. "Demokratik özerkliği" "Tüm halkların, etnik yapıların, dini inançların temsilinin ifadesi" olarak tanımlayan Tuğluk, "Bu Kürt halkının en temel hakkıdır" diye konuştu. İçinde bulunan sürecin Kürt halkının "Ya çözüm ya demokratik direniş" ikilemi ile karşı karşıya olduğunu dile getiren Tuğluk, "Üçüncü bir yol yok. Onun için diyoruz ki 'Sayın Öcalan'ın önünü açtığı bu süreci önünü açın' Biz artık sömürülecek bir halk değiliz. Bazıları iktidar uğruna ikiyüzlü politikalarla başarıya ulaşmaya çalışıyor. Bu yaklaşımlarla başarıya ulaşamayacaklarını görmeleri gerekir" şeklinde konuştu. Ardından konuşma yapan DTK Üyesi İslamcı Yazar Altan Tan, "Türkiye bir yol ayrımındadır. 1924'ün tekçi süreci ile devam edemez. Türkiye ya değişecek ya değişecek. Başka yolu yok bunun" dedi. Tan, başörtüsü sorunu yaşayanları, farklı etnik ve dini yapıları, liberal düşünce temsilcilerini işbirliğinin yapmasının zorunlu olduğunu belirterek, bunların ittifak yapmaması durumunda demokratik bir anayasanın yapılmasının olanaksız olduğunu söyledi.[2] "Kürt sorununun" çözümünde olmazsa olmaz olarak sunulan sivil (!) BDP son olarak "bölgede yasaları beklemeden çift dilli yaşamı başlatıyoruz" diyerek bir "isyan" hareketine start verdi.

Bugün Türk işadamları, siyasetçileri, gazetecileri, dini cemaat önderleri PKK ve yandaşı örgütlerle rahatlıkla ilişki kurabilmektedirler. Bunların kurdukları diyaloglar, ilişkiler, dayanışma biçimleri ve kullandıkları söylemlerin terörizm açısından bir değerlendirmeye tabi tuttuğumuzda PKK'nın söylemlerinin nasıl olur da basında ve seçkinler nezdinde itibar gördüğü ve egemen olduğu anlaşılır. Türkiye'nin karar verici mekanizmalarında etkin bu zümrelerin, gayri meşru yapılanmalar üzerinden yürüttükleri siyasanın hangi ideolojik ve zihni örüntüye dayandığı üzerinde düşünmeye bizi sevk etmektedir. Kan, şiddet, bölücülük, isyan, yasa dışı bütün eylem türlerini bünyesinde barındıran örgütlenmeler karşısındaki kabullenme, onaylama, olumlama, tanıma, meşru görme Türkiye'nin karşı karşıya olduğu ciddi sorunların başında gelmektedir. Şu sorular üzerinde ciddi olarak düşünmeliyiz:

- Niçin terör örgütü ve yan kuruluşları doğrudan dışlanmamakta ve meşru savunma dairesi içinde bırakılmaktadır?

- PKK'yı açık açık savunan kişi ve sivil toplum örgütleri televizyon programlarında, gazetelerde vb. sahalarda nasıl rahatlıkla yer bulabilmektedir?

- Hangi zihniyet Kandil'e gidip terör örgütü liderlerinin sesi olmayı büyük başarı olarak görmektedir?

- Neden PKK'ya karşı pozisyon geliştirilirken her zaman bir masumiyet payı bırakılmakta, buna karşılık bu terör örgütüne karşı mücadele eden güvenlik güçleri ve teröre taviz vermeyen Türk milliyetçileri ile gizli veya açık mücadele yürütülmektedir?

- Neden kendilerinin de yegane varoluş kaynağı olan Türk devleti hedef tahtasına oturtulmakta ve olumsuzlanmaktadır?

Artık bu sorular sesli bir şekilde dillendirilmeli ve tartışılmalıdır. Terörizmle mücadele edecek olan kişi ve kurumlar kendi konumlarını ve mücadele araçlarını buna göre belirlemelidir. Ama öncelikle aydınların zihniyet koordinatları bu düzlemde yeniden düzenlenmelidir. Yani, kim düşman kim dost netleşmelidir.

II

Israrla Kürtlerin temsilcisi diye anılan ve "Kürt sorununun" çözümünde olmazsa olmaz olarak konumlandırılarak meşrulaştırılmaya çalışılan BDP'nin takip ettiği politikanın aslında sorunun kaynağı ve derinleşmesinin müsebbibidir. Yani, BDP mensuplarının konuşmalarının bölücü, kışkırtıcı, PKK'ya paralel niteliği ve Güneydoğu Anadolu'da kurdukları baskı mekanizması ortaya konulduğunda bu gerçek ortaya çıkar. BDP'nin bir siyasi parti gibi kabul edilmesi normal demokratik rejimlerde mümkün değildir. Demokratik bir sistemde, yurttaşların temsilcisi olan partilerin politikalarını biçimlendiren ve yönlendiren sivil toplum örgütleri ve denetim mekanizmaları gibi araçlarla devlet yönetiminde halkın iradesi doğrudan yansıtılabilmektedir. BDP'nin özgün vasfı olan bölücülük, kışkırtıcılık, PKK'nın sesi olma gibi nitelikleri temsilcisi olduğu söylenen halkın bir yansıması değildir. Çünkü bölge güçlü bir şekilde AKP başta olmak üzere CHP ve MHP'nin de yer aldığı politik bir çeşitlilik arz ederken, etnik ve dini açıdan da türdeş değildir. Bu belirleyici etkenlerin BDP'nin analizi sürecinde göz önünde bulundurulması sağlıklı bir çözümleme için mecburidir. Bu noktada ilk tespitimiz, yukarıda bahsettiğimiz entelektüel, siyasal ve ekonomik aktörlerin BDP'ye ısrarla yükledikleri olumlu ve meşru anlam ve devletin bu parti ve bölücü söylem stratejileri karşısındaki zafiyetidir.

Öncelikle BDP ve devamı olduğu kendinden önceki partilerin, doğrudan söylenen ve alenen uygulamaya sokulan konuşma ve söylemlerinde hakim olan bölücü, PKK destekçisi eylemleri, toplumu etnik bazda ayıran, bölen ve en önemlisi de etnik kışkırtıcı odaklar olarak varlığını sürdürmüştür. Türkiye'de siyasi yaşama hâkim olan zihinsel iklim ise BDP'yi bu haliyle hep onaylamış ve desteklemiştir. Üstelik "Kürtlerin temsilcisi" diye, olmazsa olmaz bir konuma oturtulmuşlardır. BDP'nin şiddet başta olmak üzere kışkırtırcılık yaptığı, toplumda kin ve nefret yayıcı faaliyetlerde bulunduğu, terörü meşrulaştırmaya ve haklılaştırmaya çalıştığı, PKK'nın sözcülüğünü ve bölücülük yaptığı aşikardır. Hal böyle iken siyasal karar vericiler ile özellikle basın ve yayın organlarında karar verme iradesine ipotek koyan ve vesayet altına tutan kalemler bu olguyu görmezden gelmektedirler. PKK ve destekçisi kurumların en güçlü savunucusu olan bu zihniyetlerin en belirgin vasfı ise Türk devleti ve kimliğiyle sorunlu olmaları göze çarpmaktadır.[3]

Sonuç olarak belirtmek gerekir ki, BDP'nin hiç çekinmeden rahatlıkla PKK'nın sözcüsü olarak davranmasına rağmen, söz konusu bu aktörlerin evrensel bir insan hakkı ve demokratik bir duruşun gereği olarak terörizmi, yani şiddet ve kanı reddeden bir tutum takınmaması, üzerinde düşünülmesi gereken bir durumdur. Hiçbir geçerli sebep ile gerekçelendirilemeyecek olan terör üzerinde ki bu ilkesizlik sürekli gündeme getirilmeli ve ifşa edilmelidir. Terör ve terörizm ile mücadele ancak kendisini doğuran, büyüten, besleyen, normalleştiren karmaşık yapının ifşa edilmesi ile mümkündür.

[1]http://www.egm.gov.tr/temuh/terorizm4.htm (17.12.2010).

[2] "Tuğluk: Kürtler kendi kendini yönetmek istiyor", http://www.firatnews.org/index.php?rupel=nuce&nuceID=37501 (15 Aralık 2010).

[3] Bu gazeteci ve aydınların büyük bölümü Marksist kökenli olmakla birlikte son dönemde İslamcı yazarlar da bu koroya katılmışlardır. Bu aktörler sol terör örgütlerinin içinde yer alarak Türkiye'nin şiddet-terör yöntemiyle kaosa sokularak bir Marksist devrim gerçekleştirmek amacıyla terörü bir araç olarak kullanmışlardır. Bugün basında etkili olan yazarlar içerisinde Filistin'de talim görenler dahi vardır. Terörle doğrudan ve dolaylı bağlantılı bir geçmişe sahip olan bu seçkinlerin zihniyet evreni ile BDP'nin ideolojik yapısı örtüşmektedir. İşte bu örtüşme PKK ve yan kuruluşlarını meşrulaştıran bir işlev görmektedirler. Bölücü faaliyetlerin onaylanmasında ve zihinsel duruşların belirlenmesinde Marksist bir geçmişten gelmenin kazandırdığı formasyon ile Türk kimliği karşıtlığı da buna eklemlenince, seçkin zümrede ortaya çıkan Türk milleti, Türk devleti, Türk kültürü, devletin ve ülkenin bütünlüğü gibi konulara olan kin ve nefret düzeyindeki algılayış anlaşılmaktadır.