Özür Siyaseti

Soykırımlar, ırka yönelik zulümler, etnik temizlik, sömürgecilik ve savaş suçları, acımasızlığın alçak birer hatırlatıcısıdırlar ancak geçmişimizi anlamaya çalışırken gerçeklerin üstünü örtmek, kendimizi körleştirdiğimiz ve bunlardan çok daha kötü bir eylemdir. Dünya, yüzyıllar önceki rejimler tarafından işlenmiş, bırakın hakkında hüküm vermeyi tam olarak anlayamadığımız, sözde suçlar için resmî bir özür beklemenin ötesine bakmalıdır. Bütün üçüncü dünya ülkeleri ve Güney Amerika, barbar sömürgecilikleri nedeniyle Batı’dan özür talep etse karşı karşıya kalacağımız kaosu bir düşünün. 1915’te yüz binlerce Ermeni’nin ve Türk’ün talihsiz biçimde ölmeleri, işgalci Rus ordusuna katılan ayrılıkçı Ermenilerin oluşturduğu tehdidi göz önüne alsanız bile affedilemez bir durum ancak yine de bunu, kasıtlı ve sistematik olarak gerçekleştirilen kıyımları çağrıştıran bir terim ile “soykırım” olarak adlandırmak büyük bir ölçüsüzlük olur. Ermeni sorununun, her iki tarafın siyasetçileri tarafından çözülebileceğine samimiyetle inanıyorum. Türk hükûmeti, bin yıl önce Ermeni nüfusunu Bizanslılardan kurtardıkları ve onlara eşit haklar tanıdıkları yönünde hoşgörü örnekleri veriyor. Türkiye, aynı zamanda Türk, Ermeni ve diğer ülke arşivlerinin kullanılarak sorunun çözülmesi önerisini de sunuyor ancak Ermenistan Cumhurbaşkanı, bu öneriyi geri çeviriyor. Buna ek olarak Türk hükûmeti, ABD’yi ve diğer ülkeleri, bu trajedinin soruşturulması ve Türklerle Ermenilerin bir araya gelmesinin yolunun açılması için böylesi bir komisyon kurmak üzere bilim adamı görevlendirmeye çağırdı. Türk kökenli birisi olarak şunu söyleyebilirim ki bir savaş olduğunda bundan iyi bir şeyler çıkmaz. Yapmamız gereken yaraları iyileştirmektir, nefreti tırmandırmak değil.(Kaynak:Isaac Ojalvo,Gulf News,Birleşik Arap Emirlikleri,09 Mayıs 2015)