“Spy” olmadan “Spymaster” olmak! MİT üzerinde dolaşan karabulutlar…

Son günlerde Yenimahalle üzerinde kara bulutlar dolaşıyor. Amerikan yazılı basını Milli İstihbarat Teşkilatı yönetimi ile ilgili yayınlar yapıyor. MİT’in Suriye muhalefetini silahlandırırken seçici davranmadığı, Müslüman Kardeşler üyeleri ve ABD’nin düşmanları olan teröristleri silahlandırdığı vurgulanıyor. The Wall Street Journal, MİT yönetiminin Erdoğan’ın hedeflerine odaklandığını vurgularken (http://online.wsj.com/news/articles/SB10001424052702303643304579107373585228330), Yenimahalle’nin esasen ihtiraslı dış politikanın esiri olduğunu gözden kaçırıyor. Tıpkı Türkiye’de dış politikayı desteklemek üzere teşvik edilen diğer kurumlar gibi… Öte yandan İran’da ABD ile ilişki kurma düşüncesine sahip Ruhani gibi ılımlı bir liderin işbaşına geldiği bir dönemde, Türkiye’nin İran’a ABD ile ilgili istihbarat değerlendirmeleri aktarması da inandırıcı görünmüyor. Kaldı ki, aynı MİT yetkililerinin Mısır’ın devrik devlet başkanı Mursi’yi de yaklaşmakta olan darbe konusunda uyardığı haberlerine yer verilmişti. İstihbarat Servislerinin küresel düzeyde işbirliği yaptığı bilinen bir husustur. (Bkz. Erhan Canikoğlu, Rusya’nın Ayrılıkçılıkla Mücadelesi ve Uluslararası İşbirliği, 21.Yüzyıl Dergisi Ekim 2013 sayısı, s.31-39) Türkiye’de iş başına gelen tüm istihbarat yetkilileri muhataplarıyla görevlerinin gerektirdiği çerçevede temas kurmuştur. Bu alanda eski Müsteşarlar Şenkal Atasagun ve Emre Taner’e yetişmek için son derece deneyimli ve profesyonel istihbarat yöneticisi olmak gerekir. Türkiye iki konuda hata yapıyor. Birincisi dış politikasında ihtiyatı elden bırakırken, milli gücüyle kaldıramayacağı yükleri omuzlamaya çalışıyor. İkincisi ise MİT, CIA ve MOSSAD ile işbirliği yaparken, kendisini bu servislerle aynı kapasitede görüyor. Bu hatalara Türk dış ve güvenlik politikası kararlarının sadece birkaç kişi tarafından alınması ve istihbarat yönetiminin dışarıdan gelen kadrolara emanet edilmesi yol açıyor. Artık hatadan bir an önce dönülmeli, Atatürk’ün “Yurtta Sulh, Cihan’da Sulh” sözü yeniden rehber edinilmeli...