Ortadoğu coğrafyasında Tunus’ta başlayıp bütün bir coğrafyaya yayılan Arap Baharı, Suriye’de farklı bir seyir izlemiştir.
Uğradığı her ülkede ya rejimi değiştiren ya da yapılan reformlarla sona eren gösteriler Suriye’de başarılı olmamış ve 2011 yılında başlayan olaylar bir iç savaşa dönüşmüştür. Orta Doğu’daki statükoya karşı çıktığını dile getiren ve “İslami uyanış” addettiği Arap uyanışı sürecini destekleyen İran, Suriye’deki krizde farklı bir tutum geliştirmiş, statükonun sürdürülmesine destek olmuştur. Bu çalışmada Suriye ve İran’ın tarihsel süreç içindeki bölgesel ittifakı incelenip analiz edilecek, bölgede Arap Baharı ile başlayıp Suriye’ye sıçrayan dalganın iç savaşa dönüşme evreleri değerlendirilecek, bölgesel ve küresel güçlerin çatışmaya dahil olma süreçleri ele alınacaktır. Bu bağlamda küresel ve bölgesel güçlerin müdahil olarak çatışmayı yeni bir boyuta taşıma çabaları analiz edilmiştir. Küresel ve bölgesel aktörlerin diplomatik girişimleri de bu çatışmaya son verememiştir. Suriye’deki savaşın sekiz yıldır bitmemesinin nedeni ancak jeopolitik yasalarla açıklanabilmektedir. Bölgede Suriye’nin en hayati ve stratejik ittifakı olan İran’ın jeopolitiği de konuyu kavramamız açısından büyük öneme sahiptir. Çünkü, iki ülkenin dayanışmasının temelinde birbirlerine dinsel anlamda yakın olmaktan çok, jeopolitik güç mücadeleleri rol oynamıştır.
"Enstitü stajyerlerimizden Büşra AKSU'nun hazırladığı raporun tamamını okumak için PDF dosyasını indiriniz"
