Ancak yukarıda da değinildiği üzere ABD'nin askeri gücünün yeterli bir siyasi yaptırım yaratıp yaratmadığı irdelenmeye değerdir. Biz burada Obama'nın söylediğinin aksine, Suriye yönetimi üzerindeki ABD'nin askerî müdahale baskısının etkin olmadığını iddia etmiyoruz. Buradaki savımız: 'Esad yönetimine karşı düzenlenecek askerî harekâtın ABD ulusal çıkarlarına fazlaca hizmet etmeyeceği'dir. Neden mi?

- Birinci neden, askerî harekâttan güdülen maksatların çelişkili ve ikircikli durumudur.

ABD yetkililerinin önceki haftalarda yaptığı açıklamalara göre, askerî müdahalenin maksadı, kimyasal silah kullanmasının cezalandırılması amacını güderken Esat yönetiminin devrilmesi amacına yönelik olmayacaktır.

Bu birbiriyle çelişen maksatların nasıl tahakkuk ettirilebileceği ciddi şekilde izaha muhtaçtır. Bu durumda -pek acayip görünse de- en mantıklı seçenek; Esat yönetimine ait hedeflerle birlikte -kimyasal silaha sahip oldukları yabancı basın organlarında sıklıkla yer alan ve BM raporlarında da aksi ifade edilmeyen- Özgür Suriye Ordusunun içinde yer alan El Nusra ve El Kaide gibi unsurları da vurmak gibi görünüyor. Böylelikle, Obama'nın satır arasına sıkıştırdığı "tiranların ve teröristlerin zehirli gaz kullanma seçenekleri ortadan kaldırılacağı gibi, bölgede güç kazanan radikal grupların da önü kesilmiş olacaktır.

- İkinci neden, askerî harekâtın maksadının harekâtın nihai hedefine hizmet etmeyecek olmasıdır.

Harekâtın nihai hedefinin Suriye'ye barış, istikrar ve demokrasi getirilmesi olduğunu farz ve kabul ettiğimizde, öngörülen askerî seçeneğin hiçbir şekilde bunu karşılayamayacağı açıktır.

Diğer taraftan Mısır'da "Siyasal İslamcı" yönetimi deviren ABD'nin Suriye'de "Radikal İslamcı" güçleri desteklemesi Orta Doğu gibi her türlü denkleme açık bir coğrafya için bile karmaşıktır.

- Üçüncü neden, ABD için sınırlı askerî harekâtın -hedefler, kuvvetler ve süre bakımından tahditli harekâtın- diğer aktörler için hiç de sınırlı kalmayacağıdır.

Bu tür bir saldırının ardından, İsrail ve Türkiye başta olmak üzere, çevre ülkelere yönelik terörist eylemlerin ve füze saldırılarının yaratacağı riskin göze alınması gerekir. Vurulma sırasının kendisine geldiğine inanan İran'ın tepkisinin de ayrıca hesap edilmesinde yarar vardır.

Görüldüğü üzere alanını kısıtlı tuttuğumuz bu değerlendirmede bile askerî yeteneğin var olmasının askerî seçeneğin var olduğu anlamına gelmediği anlaşılmaktadır. Esasen ordular, savaşı çıkarmak için değil barışı korumak için vardırlar.

Sonuç olarak, eğer ABD Suriye'ye yönelik stratejisinde, kitle imha silahları üzerindeki tekelini korumak ve herkesçe bilinen gücünü göstermek gibi (fiyakalı) amaçlar gütmüyor ise zafer kazanmak için değil barışı kurmak için çalışmalıdır.

Bir kez daha anlaşılmıştır ki yanlış politik kararlar ne kadar büyük askerî güçle desteklenirse desteklensin bir doğru etmiyor. O halde ABD'nin askerî gücüyle destekleyeceği doğru kararlara ihtiyacı vardır. Sorunun barışçı yoldan çözümüne yönelik bu yaklaşım ilk doğru adımdır. Diğer doğrular ise:

1- Radikal grupların Özgür Suriye Ordusundan (ÖSO) tasfiye edilmesi.

2- Parçalanmış bir Suriye fikrinden -İran ve Rusya'nın bölgedeki etkinliğini daha fazla artırmasına ve etnik/mezhepsel yeni çatışmalara sebep olacağından- vazgeçilmesi.

Yukarıda önerilen hususlar akıl dışı gibi gelebilir. Suriye'de yaşanan trajedinin ne kadar akıl dışılıklarla dolu olduğu dikkate alındığında, bu önermelerin hiç de anlamsız olmadığı görülecektir. Tabii bunları gerçekleştirebilmek için öncelikle iç savaşın sonlandırılması gerekmektedir.

Peki bize göre en akılcı çözüm olan bu hareket tarzının uygulanması mümkün mü dür? Cevabı açık "HAVET" (Hem Hayır, hem Evet).

Radikal grupların ÖSO'dan tasfiyesi, silahlı bir süreç meselesidir. Bunu barışla gerçekleştirmek ise yine ABD'nin imkan ve kabiliyetleri dahilindedir. İran'ın bölgedeki etkinliğinin azaltılması Suriye iç savaşı öncesi Türkiye’nin imkanları dahilinde iken bugün için olanaksız bir hal almıştır (Ne yazık ki zaman geriye doğru akıtılamıyor). Meselenin halli için tek seçenek durumuna gelen Rusya'nın imkânlarını zorlaması halinde Suriye yönetimine İran'dan daha fazla yakınlaşma olanağı ise kısıtlı olmakla beraber imkansız da değildir.

Görüldüğü gibi bu sorunun çözümü için bir mucizeye ihtiyaç vardır; o da barıştır. Barış ise mucizelere kalmıştır ancak imkânsız değildir ve bu ortamda da barış her zaman olduğu gibi mucizeler yaratabilir. Bunun için ise Obama'nın söylediği gibi Rusya'nın uluslararası toplumla çalışmayı öğrenmesi önemli bir aşamadır. Şimdi iş ABD'nin Rusya ile birlikte çalışmayı öğrenmesine kalmıştır.