Bireylerin ve toplulukların yaşam alanındaki karşılıklı ilişkilerin de yani somut sosyolojik düzlemde, bütün farklılıklar varlığını korumakla birlikte, ortak yaşam alanlarında söz konusu yurttaşlık kimliklerinin bir gereği olarak, milli kimlik mümeyyiz bir vasıf kazanmıştır. Milli devletin inşa sürecinde, merkezi bir kültürün bir bakıma kendiliğinden zorunlu olarak yaratılması çevre veya alt kültür unsuru olarak tanımlanan kimliklerin yok edilmesini amaçlamamıştır, aksine bu kültürel gruplar arasında bir üst iletişim dilinin oluşmasını sağlamıştır. Resmi dilin işlevinin bütünüyle bu eksende düşünülmesi makul bir değerlendirme biçimidir. Modern milli devlet, farklılaşan, ötekileşen ve bu yüzden bir çatışma unsuru olan yeni toplumsal aktörlerin etnik, dinî, mezhepsel, sınıfsal, ekonomik farklılıklarını birleştiren, bütünleştiren, uzlaştıran kapsayıcı bir mekanizmadır. Peki modern milli devlet bütün bu çatışma unsurlarını nasıl bertaraf etmiştir? Bunun cevabı, modern devlet, demokrasi ve yurttaşlık olguları arasındaki güçlü bağıntıda yatmaktadır.