Beni düşman vurmadı! Beni hâin vuramadı! Beni kahpe vuramadı!
Beni; sizin adınıza, milletim adına, -siz kıyamazdınız diye- ben vurdum! Unut beni milletim!...
Örgütünden kaçan karakter fukaralarının, itirafçı edilmeleri, devlet erkinin zaafiyete uğratılması yüzünden, canım pahasına koruduğum sınırlarımız yol geçen hanına döndü!
Gazeteci(!)ler, entel markalı işbirlikçiler, hâin kamplarına gittiler! Boy boy resim çektiler, poz verdi, pozlar verdirdiler! Ellerine gitar verip insanlaştırdılar! Onları affettirebilmek için olmadık senaryolar yazdılar! Bu arada onlar, benim "Kınalı Kuzularım"ı kurşunluyorlardı! Üçerli beşerli Türk evlerinde şivan koparken, Mehmetçiğime kurşun sıkanların insan haklarından bahsediliyordu bizi incitmek için!
Davos aslanı başbakanımız, başımıza çuval geçirildiğinde, müttefik(!)imiz önünde elpençe divan duruyordu! Baş danışmanı tarafından "Süpürmeyin! Bu adamdan istifâde edin!" diye müttefik(!)imize yalvarılıyordu!
Bağımsızdık oysa! Kapitülasyonlara 90 yıldır son vermiştik! Bize "hasta adam" diyen "yedi düvel" adındaki Haçlı'yı, Çanakkale'ye gömüşümüzün üzerinden de fazla bir zaman geçmedi! Havada mermiyi vuran mermiler altında, "Çanakkale Destanı"nı yazan şühedânın emekleri yok sayılıyordu!
Nankörlere kızmadan, kızmaya zaman ayıramadan, ölüyordum, ölümü öldürüyordum! Siz, sıcak salonlarınızda, koltuklarınızda, televizyondan izlerken ben; eksi 30 derecede, bir metre kara rağmen, sınır ötesinde hâin peşindeydim!
Üşümüyordum! Yorulmuyordum! Sizin gönderdiğiniz duaları duyuyordum... Beni, o korkunç ayaz donduramadı! Yolumdan döndüremedi! Bizi bekleyen hain pusularda da vurulmadım! Beni düşman vuramadı! Beni hâin vuramadı!...
Beni; sizin adınıza, ben vurdum milletim! Unut beni!
Görevlerimi başarıyla yaptığım için ödüllendirildim! üstün Hizmet ve kahramanlık madalyaları aldım! Senin bunlardan haberin olmadı. Çünkü madalyalar alacağım görevleri yaparken öğünmek için yapmamıştım! Görevimdi. Size karşı sorumluluğumdu yapmıştım ve size anlatmama edebim engeldi!
Sonra...
Bir itirafçı, bana ve kahraman arkadaşlarıma iftirâlar etti! Onu dinlediler! Ona, doğruymuş gibi ilgi gösterdiler! Sen de, onları dinleyenleri dinledin itiraz etmeden! İncindim! Madalyalarım boynuma yük oldu! Onurum anlatamayacağım kadar kırıldı! Sen olanlara itirâz etmedin! Sen, kahramanlarına sahip çıkamadın milletim!
Madem kahramanlığımla yetinmedin, madem ki illâ ölmem gerekti; ben, senin adına beni vurdum! Vuruldum milletim! Unut beni!...
Beni, ben vurduğum için kanım akmadı! Al Bayrağıma renk olsun diye taşıdığım asîl Türk kanım akmadı milletim, dondu!... Vuruldum! Unut beni!...
Bir Devletim'e, bir Bayrağım'a, bir Vatanım'a, bir Atam'a, bir de sana kırılamam milletim! Sen devletli kalasın diye, devlet-i ebed müddet yaşasın diye ölmem gerekiyordu, öldüm! Bu sefer, korkarım ki ölümü öldüremedim milletim!
Vuruldum! Unut beni!...
Yaşarken kendimde Devletimi de yaşattım! Bir benim ölmemle ordu bozulmaz milletim!
Yaşasın diye ölüp ölüp dirildiğim Devletimin zorda oluşuna tahammül edemezdim! Senin adına, sana kafa tutarak, aymazlığına bozularak beni, ben vurdum!
Vicdânın sızlasa da, gözlerin bedenimi yaksa da vuruldum milletim! Söz mermimin!Unut beni!...
Kanım da, canım da, hakkım da helâl olsun! Vatan sağ olsun...
"TÜRK'ÜM. BU AD, HER ÛNVANDAN ÜSTÜNDÜR."
Selâm, sevgi, dua...
