Düşünce kurumlarının işlevi dünyada politika yapıcılara, kanaat önderlerine ve halka çeşitli riskleri anlatmak ve fırsatların altını çizmektir. 21. Yüzyıl Türkiye Enstitüsü’nün (21.YTTE) ekonomik konularda bu işlevini ne kadar yerine getirdiği konusundaki karnesine şu aşamada bakmakta fayda var.
Dün HSBC yazdığı araştırma notunda, Türk Lirası değer kaybederken Stagflasyon, yani yüksek enflasyon ve yüksek işsizlik riskine dikkat çekti(1). 21. YYTE ise 19 Ağustos tarihli makalesinde Türkiye’nin mevcut politikalarla stagflasyon problemi ile yüzleşebileceğini “Türkiye ekonomisi için riskler artıyor” adlı makalesinde yaklaşık 5 ay öncesinden duyurmuştu. (2)
Yabancı kurumlardan gelen Türkiye için büyüme uyarıları da ekonomik gündemin sıcak konusu. (3) 15 Kasım’da enstitünün yayınladığı “Türkiye’de büyüme nereden geldi?” adlı makale (4) ve 20 Aralık tarihli “Türkiye Ekonomisi ‘Kolay Para’ Sonrasına Hazır mı?” yazısında, yurt dışı kaynaklı sıcak para musluklarının kapanmaya başlamasıyla büyümenin yavaşlayacağına dikkat çekmişti.
Türkiye’de ekonomi politikalarına yön veren Merkez Bankası’nın politikleşmeye başlayarak, düşük faiz politikasına boyun eğeceği de 21. YYTE’nün 2 Ekim’de yayımladığı “Merkez Bankası’nın Güvenilirliğini Kaybetmesinin Ekonomik Sonuçları” adlı yazıda yer almıştı. (5)
Bu yazı Türk Lirası’nda yaşanan tarihi çöküşü de Ekim ayından, faiz artırılmayacağı belirtilerek haber vermiş oldu.
Liranın değer kaybetmesiyle cari açığın düzelmeyebileceğini, ekonomi yönetiminin kendini bir çıkmaza sürüklediği de 10 Ocak tarihli “Türkiye Ekonomisinin 2014 Çıkmazları” adlı yazı da detaylı bir şekilde yer almıştı. (6)
Düşünce kuruluşları, fikir tankları ve sivil toplum kuruluşlarının görevlerinden biri olan tehlikeleri politika yapıcılara ve halka aktarmayı son 6 ayda enstitünün hakkıyla yerine getirdiğini düşünmekteyiz. Bununla birlikte ekonomik makalelerinde 21. YTTE kısa, orta ve uzun vadeli çözümler de sunmuştur. Bu çözümlerin karar mercilerince ne kadar izlendiği ise ortadır.
Öngörülen risklerin Yürütme tarafından anlaşılması ve risklerin gerçekleşmesini engelleyecek politikaların izlenmesi gerekmektedir. Hükümetin anlatılan riskleri engellemedeki başarısı konusundaki takdir ise uzmanların ve politikaların birebir etkilediği halkındır.
Uzmanların yanında bireylerin de düşünce kuruluşlarını takip ederek, belli konularda bilgi sahibi olduktan sonra kendi hayatlarında daha iyi kararlar alırken, kanun yapıcılarından bunu talep etmeleri de gelişmiş bir toplumun olmazsa olmazıdır.
(3) http://www.wsj.com.tr/article/SB10001424052702304603704579324293172985658.html
